
Moment rozpoczęcia nauki szkolnej rozpoczyna nowy, bardzo ważny, a zarazem trudny okres w życiu każdego dziecka. Dziecko musi przystosować się do nowego trybu życia, nowych zadań, obowiązków i wymagań, nowej pani i kolegów oraz otoczenia.
W szkole będzie musiało:
- przyswajać coraz to większe partie materiału, - zdobywać nowe umiejętności, - być systematycznym, - umieć utrzymać porządek w swoim miejscu pracy, - dłużej skupiać uwagę, - uważnie słuchać, - siedzieć przez dłuższy czas przy stoliku, - samodzielnie wykonywać wiele zadań, - potrafić wyciszyć się, - przestrzegać normy społeczne w kontaktach międzyludzkich.
Równoczesne wykonywanie tak wielu zadań jest dla dziecka bardzo trudne i stresujące. Siedmiolatek posiada niewielki zasób umiejętności przystosowawczych, jest natomiast bardzo wrażliwy i męczliwy. W związku z tym stoją przed nim wyzwania często przekraczające jego możliwości. W tych trudnych chwilach dziecko szczególnie potrzebuje uznania, miłości, wyrozumiałości, zaufania, opieki i wsparcia ze strony rodziców i nauczycieli. Na rodzicach spoczywa obowiązek wyrobienia u dziecka odpowiedniego stosunku do szkoły.
Rodzice zatem nie powinni:
- straszyć szkołą, gdyż w ten sposób zaszczepia się w dziecku lęk przed szkołą;
- w domu źle mówić o szkole i nauczycielu, bo konsekwencją takich rozmów mogą być kłopoty z akceptacją osoby wychowawcy i tego czego ona wymaga od swoich wychowanków;
- krytykować dzieci z klasy, ich rodzin, rozmawiać przy dziecku o sprawach dotyczących np. posiadanego samochodu, komputera czy własnego domu – takie rozmowy mogą odbić się negatywnie na zaaprobowaniu rówieśnika z ławki, czy też partnera do zabawy.
Rodzice powinni:
- wykorzystać naturalną ciekawość i radość towarzyszącą gromadzeniu przyborów szkolnych oraz urządzaniu miejsca do nauki, do zainteresowania szkołą i obowiązkami, jakie tam czekają na dzieci;
- interesować się tym co dziecko robiło danego dnia w szkole, rozmawiać o kolegach;
- współuczestniczyć w odrabianiu pierwszych prac domowych, pomagać w zadaniach, z rozwiązaniem których dziecko ma kłopoty;
- unikać negatywnych postaw i reakcji w związku z trudnościami dziecka w nauce;
- współpracować z nauczycielem, nie reprezentować jedynie postawy roszczeniowo-życzeniowej;
- zatroszczyć się o intelektualną i emocjonalną satysfakcję z nauki szkolnej;
- systematycznie przyzwyczajać dziecko do poszanowania własnej pracy;
- nauczyć dziecko, by naukę traktowało jak przyjemność, ale i obowiązek, z którego należy się wywiązać.
Efektem wspólnych działań rodziców i nauczycieli powinno być wyrobienie u dziecka przekonania, że wywiązywanie się z nakładanych przez szkołę zadań może być satysfakcjonujące, pożyteczne, życiowo ważne i przy pewnym wysiłku – możliwe.
Artykuł napisano na podstawie: Stawiak-Ososińska M., Jak pomóc dziecku zaadaptować się w szkole?, Nauczanie Początkowe ; kształcenie zintegrowane 2006/2007, nr 1 |